به گزارش خبرگزاری خبرگاه، سه سال پیش، خواننده گروه روتس با کسب اولین جایزه اسکار خود برای مستند موسیقی‌اش “تابستان روح” به پیروزی بزرگی دست یافت. اما لحظاتی قبل از اینکه او برای دریافت آن روی صحنه برود، “ویل اسمیت” و “کریس راک” در آنجا با یکدیگر درگیری شدیدی داشتند که بعداً “سیلی” نامیده شد. این لحظه خبرساز نه تنها در تاریخ فرهنگ عامه ثبت شده است، بلکه در آخرین پروژه کارگردانی کوئست‌لاو، “زندگی اسلی! (یا بار سنگین نبوغ سیاهپوستان)” نیز ظاهر می‌شود.

این مستند جدید که هفته گذشته در جشنواره فیلم ساندنس به نمایش درآمد، زندگی و میراث خواننده-ترانه‌سرای کاریزماتیک “اسلی استون” را بررسی می‌کند که گروه “اسلی اند د فمیلی استون” را در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ به اوج موفقیت رساند تا اینکه مشکلات اعتیاد به مواد مخدر او را در سال ۱۹۸۷ مجبور به بازنشستگی زودهنگام کرد. در پایان فیلم، کوئست‌لاو بر این واقعیت تأکید می‌کند که هنرمندان سیاه‌پوست با سطوح خارق‌العاده‌ای از فشار و بررسی مواجه هستند – که فضای کمی برای خطا باقی می‌گذارد – با مونتاژی از سایر هنرمندان و سرگرم‌کنندگان که سقوط مشابهی از فضل را تجربه کردند.

این مونتاژ که نوار سیاه عکاسی را روی چشم‌های هر یک از سوژه‌هایش قرار می‌دهد، اسمیت را در نود و چهارمین دوره جوایز آکادمی، مراسم سال ۲۰۲۲ که در آن او هم برنده بهترین بازیگر مرد شد و هم به طور مشهور به راک سیلی زد، شامل می‌شود.

نمایندگان کوئست‌لاو و ویل اسمیت بلافاصله به درخواست‌های مجله “انترتینمنت ویکلی” برای اظهار نظر پاسخ ندادند.

کوئست‌لاو در گفتگو با “ایندی‌وایر” پس از اکران اولیه فیلم در ساندنس گفت که سؤال در مورد اینکه آیا اسمیت را در مونتاژ قرار دهد یا خیر، یک بحث پیچیده اما “مهم” را برانگیخت.

او گفت: “چگونه با این موضوع برخورد کنیم؟ چه فریم‌هایی را نشان دهیم؟ آن احتمالاً لحظه نادری از خرابکاری‌های چندگانه بود که در یک لحظه اتفاق افتاد – آن رعد و برق در یک بطری بود. اما ما مجبور بودیم مثال‌هایی بزنیم [از آنچه سعی می‌کردیم بیان کنیم]، و فکر می‌کنم با سلیقه انجام شد. آن قطعاً لحظه‌ای در تاریخ بود که شما این ایده را می‌بینید: “شما به آنچه آمدید رسیدید، اما چه اتفاقی می‌افتد وقتی به آنچه می‌خواستید رسیدید؟ بعد از آن چه بلایی سر زندگی‌ات می‌آید؟”

آنچه باید نقطه اوجی برای اسمیت می‌بود – اولین جایزه اسکار او برای بازی در نقش پدر ونوس و سرنا ویلیامز، ریچارد، در فیلم “ریچارد کینگ” – تحت الشعاع سیلی قرار گرفت که پس از آنکه راک به همسر اسمیت، “جدا پینکت اسمیت” کنایه زد، اسمیت به صحنه رفت و به راک ضربه زد و فریاد زد: “نام همسرم را از دهان لعنتی‌ات بیرون بیاور” و به صندلی خود بازگشت.

هنگامی که او بعداً شب برای دریافت جایزه اسکار خود روی صحنه رفت، اسمیت برای این برخورد عذرخواهی کرد (او در روزهای بعد نیز به عذرخواهی ادامه داد) و همچنین چیزی را که “دنزل واشنگتن”، نامزد دیگر، آن شب در پشت صحنه به او گفت نقل قول کرد: “دنزل به من گفت چند لحظه پیش، او گفت: “در اوج خود، شیطان سراغت می‌آید.”

اگرچه او چند دقیقه پس از ضربه زدن اسمیت به راک، جایزه بهترین مستند خود را روی صحنه دریافت کرد، اما کوئست‌لاو شوخی کرد که در زمان وقوع سیلی کاملاً “حاضر” نبود زیرا در طول استراحت تبلیغاتی مشغول مراقبه بود.

او بعداً در مصاحبه‌ای در برنامه “نمایش امشب” گفت: “آنها از قبل به شما می‌گویند، “این دسته شماست” و بنابراین در آن لحظه یا پر از اضطراب خواهید بود یا، مانند من، در چند سال گذشته مراقبه ماورایی انجام داده‌ام. بنابراین وقتی چشم‌هایم را باز کردم متوجه نشدم – “چرا همه اینقدر ساکت هستند؟” مثل اینکه من واقعاً برای آن لحظه کاملاً غایب بودم و وقتی به سمت صحنه می‌رفتم، کم کم دو دو تا را چهار تا می‌کردم. و فقط حدود سه ثانیه قبل از اینکه شروع به صحبت کردن کنم متوجه شدم که این یک لحظه واقعی است. من اصلاً حاضر نبودم.”

کوئست‌لاو در “زندگی اسلی!” نیز پژواک افکار واشنگتن را دارد، همانطور که طرفداران و هنرمندان با چرخش مسیر شغلی استون مواجه می‌شوند. یکی از روزنامه‌نگاران در تریلر فیلم به استون می‌گوید: “دنیا شما را تماشا می‌کند، تجزیه و تحلیل می‌کند. اسلی نوعی اولین هنرمند سیاه‌پوست بود که اینقدر علنی از این طریق عبور کرد. اگر شما اسلی استون هستید، هیچ طرحی برای آنچه در ادامه می‌آید وجود ندارد.”

امیدوارم این ترجمه برای شما مفید واقع شده باشد.

منبع:ew

مترجم: مهسا بهادری